MATAROA...

Του Αλέξανδρου Μαυρικάκη

Κάποιοι τους ανεβάζουν σε πεντακόσιες χιλιάδες και άλλοι  θεωρούν πως ανέρχονται σε τριακόσιες χιλιάδες, υπολογίζοντας μάλιστα και τα ποσοστά επί του πληθυσμού.  Όμως όλοι συμφωνούν πως είναι νέοι, μορφωμένοι και δυναμικοί. Oι δημοσιογράφοι στις τηλεοπτικές εκπομπές, κυρίως στις ειδησεογραφικές, τους αφιερώνουν ένα τρίλεπτο χωρίς να γίνεται κάποια πολιτική προσέγγιση. Αναφέρονται  στους νέους,  που αρνούμενοι την φτωχοποίηση και μη μπορώντας να αντέξουν  την ανεργία παίρνουν τη βαλίτσα τους και φεύγουν σε κάποια άλλη χώρα, κυρίως της δυτικής Ευρώπης, για να βγάλουν το μεροκάματο και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Υπάρχουν και οι πολιτικοί που εκφράζουν την λύπη τους για την μετανάστευση, ομιλούν με συντριβή τεθλιμμένου συγγενή, επιρρίπτοντας (φυσικά) την ευθύνη σε τρίτους και πάντα αναφέρονται στο πρόγραμμα του κόμματός τους, ασελγώντας (ως συνήθως) στη λογική μας. 

Κάποιοι άλλοι εκτοξεύουν (με κίνδυνο ατυχήματος) κάτι παράξενες λέξεις όπως «ανάπτυξη» και «επενδύσεις» και ομνύουν στις θυσίες (που ακούγεται ηρωϊκό και εθνικοπατριωτικό) του ελληνικού λαού. Όλοι αυτοί πιστεύουν πως η ιστορία (ίσως και ο ίδιος ο Θεός αλλά το αποκρύβουν από σεμνότητα)  τους έχει επιλέξει να σώσουν τη χώρα, κατ’ αρχάς από τους κακούς αντιπάλους τους και βέβαια τους κατοίκους της από  τα δεινά, οδηγώντας τους  στη γη της επαγγελίας.

Κάποτε ένα καράβι τα Χριστούγεννα του ΄45, το θρυλικό   «Mataroa»,   πήρε τον ανθό της διανόησης για να τον διασώσει από ένα μισαλλόδοξο και εκδικητικό κράτος και  τον οδήγησε στη Γαλλία: Πάνος Τζελέπης Κορνήλιος Καστοριάδης, Κώστας Παπαϊωάννου, Μιμίκα Κρανάκη, Κώστας Αξελός, Νίκος Σβορώνος, Εμμανουήλ Κινδύνης, Αριστομένης Προβελέγγιος, Αθανάσιος Γάττος, Κωνσταντίνος Μανουηλίδης, Νικόλας Χατζημιχάλης… Γιώργος Κανδύλης, Πάνος Τσολάκης, Τάκης Ζενέτος, Μάνος Ζαχαρίας, Μέμος Μακρής, Ντίκος Βυζάντιος, Δημήτρης Χωραφάς, Αγγελος Προκοπίου, Ανδρέας Γληνός και Ευάγγελος Μπρίκας, Ελλη Αλεξίου, Μάτση Χατζηλαζάρου, Ανδρέας Καμπάς, Εμμανουήλ Κριαράς και Σταμάτιος Καρατζάς, Ιάνης Ξενάκης…  Μετά έφυγαν και άλλοι νέοι για τις φάμπρικες της Γερμανίας,  τις μεγάλες πόλεις της Αμερικής και τη μακρινή Αυστραλία. Τώρα  και πάλι οι νέοι, ο πλούτος της χώρας, η πιο μορφωμένη γενιά, φεύγουν με το δικό τους  «Mataroa», για να  πουλήσουν το μυαλό και τη δύναμη τους σε όποια χώρα προσφέρει εργασία και αξιοπρέπεια. 

Δύσκολη λέξη η αξιοπρέπεια και οι Βουρβόνοι δεν την καταλαβαίνουν, όπως δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς έγινε στη χώρα, πως χρεοκοπήσαμε, πως γίναμε αποικία και πως εξαθλιωθήκαμε. Οι οπαδοί πάλι του Ναπολέοντα με μπόλικο βερμπαλισμό, συγχέουν την πολιτική με την σύνταξη οικονομικών καταστάσεων μιας επιχείρησης φτιάχνοντας κουτάκια με αριθμούς που ευημερούν σε μια χώρα με μειωμένη εθνική κυριαρχία. 

Αδυνατούν να καταλάβουν πως δεν έχει κανένα νόημα η ιδεολογία όταν αναπαράγεται, για να επιβεβαιώσουν τον εαυτό τους και όχι για να εξυπηρετήσουν την κοινωνία. Οι νέοι, τα μεγάλα θύματα της κρίσης, βυθομετρώντας τη ρηχότητα του πολιτικού συστήματος, αρνούνται τις αμοιβές της φτώχειας, την απλήρωτη εργασία, την έλλειψη εργασιακής και επιστημονικής προοπτικής. Αρνούνται να είναι αιχμάλωτοι αλλά κυρίως, αρνούνται να παραδοθούν στη φτωχοποίηση και στο τέλμα του οργανωμένου εφησυχασμού και φεύγουν, αναζητώντας μια ζωή με αξιοπρέπεια. Φεύγουν (ή αναγκάζονται να φύγουν) για άλλους κόσμους, με την  «γυναίκα με τα μεγάλα μάτια» ή άλλως τη «Mataroa» στη γλώσσα των  Maori,  μαζί με τον Καστοριάδη, τον Σβορώνο, την Αλεξίου…

Ο Αλέξανδρος Μαυρικάκης είναι οικονομολόγος MSc