ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ

Του Φίλιππου Βαμβουκάκη

Αν αρχίσουμε να απομονώνουμε και να ερμηνεύουμε επιλεκτικά στατιστικά μεγέθη που προκύπτουν στο οργανωμένο, αλλά και στο αυθόρμητο έγκλημα, θα οδηγηθούμε σε λάθος συμπεράσματα, που αυτά με τη σειρά τους οδηγούν σε καταστροφικές στοχεύσεις.

Η αλληλεπίδραση Ψυχοκοινωνικών, πολιτισμικών και οικονομικής φύσης παραγόντων αποσιωπούνται συστηματικά, ενώ αντίθετα υπερπροβάλλονται συνεχώς φυλετικής φύσης χαρακτηριστικά. (σκουρόχρωμοι, πακιστανοί, αλβανοί, μουσουλμάνοι, αθίγγανοι κτλ.)

Βέβαια σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τον άκρατο ανταγωνισμό και την ακραία εκμετάλλευση, δημιουργούνται συνθήκες ακραίας φτώχειας, οικολογικής καταστροφής, διωγμών, πολέμων κτλ, -κοντεύουν δε να θεωρούνται όλα αυτά απολύτως φυσιολογικά στοιχεία δόμησης της ανθρώπινης ύπαρξης- οι οποίες με τη σειρά τους καλλιεργούν το έδαφος για μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών προς τις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες. 

Σε αυτές τις συνθήκες τα βασικά ένστικτα επιβίωσης υπερισχύουν όλων των άλλων.

Στατιστικά, την περίοδο του μεσοπολέμου, η εγκληματικότητα των Ελλήνων χριστιανών ορθοδόξων, που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ ήταν δυσανάλογα μεγάλο, υπερβαίνοντας το μέσο όρο των άλλων μεταναστών. Η βασική αιτία μάλλον ήταν οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και όχι φυλετικές. (βλέπε παραπομπές στο τέλος).

Δεν αποτελεί η μετανάστευση πηγή εγκληματικότητας, αλλά η φτώχεια και η εξαθλίωση.

Η καλύτερη ιδέα είναι να διεκδικήσουμε και να δημιουργήσουμε δίκαιες συνθήκες διαβίωσης για τον καθένα, να βελτιώσουμε το μορφωτικό επίπεδο και τις ευκαιρίες για αξιοπρεπή εργασία δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, να γίνει δικαιότερη κατανομή του πλούτου κτλ.

Αυτό αντανακλά τις καλύτερες παραδόσεις του σύγχρονου ευρωπαϊκού και ελληνικού πολιτισμού και όχι οι αστήρικτες επιστημονικά, μισαλλόδοξες κραυγές.

Το έγκλημα, η άμεση άσκηση βίας, η φυσική εξόντωση, φυσικά δε δικαιολογούνται για κανένα λόγο και για οποιονδήποτε μεμονωμένα.

Υπάρχουν και τα διάφορα «οικονομικής φύσης εγκλήματα» -π.χ. εκτεταμένη μεγάλη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή- που έχουν πιο μακροπρόθεσμη επίδραση στη ζωή των κατοίκων αυτής της χώρας, τα περισσότερα των οποίων διαπράττονται από ντόπιους κοινωνικά αναγνωρισμένους, σεβαστούς και ευυπόληπτους πολίτες. Είναι εγκλήματα που έχουν αντικοινωνικό χαρακτήρα και δεν τιμωρούνται όσο θα έπρεπε. Έχουν επίδραση στα έσοδα του κράτους, άρα και στο επίπεδο της κοινωνικής αλληλεγγύης και πρόνοιας, παιδείας, υγείας, εργασίας, ασφάλειας, προγραμμάτων ένταξης, μόρφωσης, διαμόρφωσης του αστικού και περιαστικού ιστού των πόλεων, κτλ... Το «οικονομικό έγκλημα» τροφοδοτεί έμμεσα τη γενικότερη εγκληματικότητα γιατί αφαιρεί πόρους από το «κοινωνικό κράτος».

Το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί όπως η δικαιοσύνη, οφείλουν να δημιουργήσουν περιβάλλον και συνθήκες πρόληψης, να δώσουν ευκαιρίες ένταξης και να φροντίσουν σταδιακά να μετασχηματίσουν τις σχέσεις αλληλεπίδρασης στο πολιτιστικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Να αμβλύνουν τις αντιθέσεις και τις ανισότητες προστατεύοντας ταυτόχρονα τη ζωή, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα καθώς και την περιουσία των πολιτών.

Το κρίσιμο αίτημα της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι η χρηματοδότηση σύγχρονων προγραμμάτων ένταξης και άμβλυνσης των ανισοτήτων, μόρφωσης, εργασίας, κτλ. παρά η επιδότηση της καταστολής.

Χρηματοδοτώντας κύρια την καταστολή, είναι σαν να αθωώνουμε το ρατσισμό. Είναι εύκολο να ρίχνεις ως κοινωνία το φταίξιμο στους πιο αδύναμους. Είναι σα να κλείνουμε τα μάτια, ανοίγοντας το δρόμο σε έναν κόσμο της βαρβαρότητας, της δυσανεξίας απέναντι στον αδύναμο, το διωγμένο, τον περιθωριοποιημένο και εξαθλιωμένο που η ίδια η κοινωνία και οι κυρίαρχοι κανόνες που τη διέπουν ως επί το πλείστον παράγει…

Το όραμα μιας κοινωνίας της ειρηνικής συνύπαρξης, της πληθυντικής πολιτιστικής δημιουργίας και της επικράτησης των καλύτερων παραδόσεων φυλών, λαών και κοινοτήτων ανθρώπων, περνάει μέσα από την αμφισβήτηση του σημερινού κυρίαρχου οικονομικού και πολιτισμικού μοντέλου και συστήματος αξιών.

Περνάει μέσα από μια προχωρημένη μορφή θεσμοθέτησης της οικονομικής δημοκρατίας, τη χειραφέτηση απέναντι στην εμπορευματοποίηση και τον καταναλωτισμό, της ιδιοποίησης γης και φυσικών πόρων και της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Το θέμα της ιδιοκτησίας παίζει πρωταρχικό ρόλο. Το ποιος μπορεί να κατέχει τι, με ποιους τρόπους, με τι όρους και σε ποιες διαστάσεις, αποτελεί κύριο σημείο της πάλης για την κατάκτηση συνείδησης για τα κοινά και ένα κοινό, αξιοβίωτο για όλους μέλλον. Είναι στην ουσία τους τα θέματα αυτά ζητήματα συλλογικών διεργασιών και συνειδητοποίησης, που θα πρέπει να επιφέρουν αλλαγές στο κράτος, στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, κατάρτισης νόμων και θεσμικής θωράκισης των κοινών και του δημοσίου συμφέροντος.

Στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση οφείλουν να κατέχουν σημαντική θέση.

Η εγκληματικότητα των Ελλήνων μεταναστών: Πηγές:

https://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/ereyna-oi-ellines-os-metanastes-meros

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=314990&cid=122

https://www.ksm.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%85/

http://www.iefimerida.gr/news/119351/%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%89%CF%80%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%89%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B9

L A B O R E M U S

Του Σήφη Φανουράκη

«Μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων της Ιρλανδίας της Πορτογαλίας της Ισπανίας και της Κύπρου θέλουμε η Ελλάδα να γίνει το επόμενο successstory. Αυτό μπορεί να γίνει αν μετά την έως τώρα προσπάθεια συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησε με το πρόγραμμα του ESM».

(Κλάους Ρέγκλινγκ - επικεφαλής του ESM)

O ΣΥΡΙΖΑ, από κόμμα διαμαρτυρίας με «αριστερό» πρόσημο, μετατράπηκε σταδιακά σε σταθεροποιητικό παράγοντα του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Διαχειρίστηκε και διαχειρίζεται το τέλος της λιτότητας και των μνημονίων  με τολμηρές πρωτοβουλίες στο προσφυγικό, στο μακεδονικό, με «αριστερή τεχνογνωσία» και με δικαίωμα στη λήθη. Αποτελεί πλέον την πειραματική πολιτική δύναμη για το «Ευρωπαϊκό στερέωμα».

Ωστόσο, η καθημερινή εμπειρία της κυβερνητικής πολιτικής βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση με τις ριζωμένες πεποιθήσεις των μελών του κυβερνητικού κόμματος και τους προκαλεί ένα συνεχές συναίσθημα άρνησης της πραγματικότητας. 

Για παράδειγμα,«αποδέχονται»,ότι το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση τον Ιούλιο του ΄15 ήταν η μόνη λύση και μάλιστα το βιώνουν με μια ιδιότυπη καρτερικότητα, τη γνωστή «αριστερή καρτερικότητα». Προσαρμόζουν τις πεποιθήσεις τους στη δική τους ερμηνεία της πραγματικότητας, και ταυτίζουν την ιδεολογία τους ή την πολιτική τους αντίληψη με τις πολιτικές επιλογές του «πολιτικού ηγέτη»τους, ενεργοποιώντας έναν αμυντικό μηχανισμό άρνησης της πραγματικότητας.

Μετά τον Ιούλιο του 2015  όσα μέλη δεν αποχώρησαν βιώνουν μια δυσάρεστη κατάσταση και ελπίζουν να την αλλάξουν, με ανορθόδοξα  αφηγήματα της πραγματικότητας. Εμπεδώνουν νέες θεωρίες - δικαιολογίες του τύπου: «δεν υπήρχε άλλη λύση και την ευθύνη την έχουν οι προηγούμενοι, ή ζούσαμε με ψευδαισθήσεις για τις οποίες πάντα φταίει κάποια τάση».

Αμφισβητούν αυτά που πίστευαν και εμπιστεύονται πλέον τον πρωταγωνιστή «ηγέτη», ο οποίος δικαιώνει τις πεποιθήσεις τους. Γι΄αυτό άλλωστε δέχτηκαν τον ευτελισμό της εσωκομματικής δημοκρατίας στο συνέδριο και τον αυτοεξευτελισμό τους ως σύνεδροι, που δεν «ξέρουν τι ψηφίζουν» και αποδέχτηκαν να ψηφίσουν αντιφατικά δύο φορές για το ίδιο θέμα.

Στηρίζουν «το αναπτυξιακό» μέλλον της χώρας,στην εφαρμογής του 3ου μνημονίου και το «παράλληλο πρόγραμμα».

Από τη μια υπήρξε η πραγματικότητα της διαρκούς αξιολόγησης, που «πέτυχε» τελικά την ικανοποίηση των «όρων» του 3ου μνημονίου, και από την άλλη, το «παράλληλο πρόγραμμα», το οποίο ήταν και είναι σχεδόν άυλο πρόγραμμα των σταθερών πεποιθήσεών τους, πέρα και έξω από την πραγματικότητα η οποία τους υποχρεώνει να αποδέχονται πλέον ότι: οι «αριστεροί» συνεχίζουν να διαχειρίζονται τα επώδυνα μέτρα του μνημονίου, στελεχώνοντας τον κρατικό μηχανισμό, με κομματικούς υπηρέτες και τυχάρπαστους συνοδοιπόρους, «εφευρίσκοντας μάχες» κατά της διαπλοκής.  Όλα τα άλλα, τα «χαριτωμένα», περί παραγωγικής ανασυγκρότησης και περιφερειακών «αναπτυξιακών» συνεδρίων, χωρίς την ανατροπή των σημερινών ταξικών και πολιτικών συσχετισμών, αποτέλεσαν και αποτελούν απλώς «έξυπνες κινήσεις» διαχείρισης κάποιων ικανών «διαπραγματευτών» και της κομματικής γραφειοκρατίας.

Το κυβερνών κόμμα αποτελεί ήδη μέρος του μηχανισμού που υποτίθεται ότι καταγγέλλει, ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζει μέτρα ενάντια στα στρώματα που υποτίθεται ότι αποτελούσαν και αποτελούν τα κοινωνικά στηρίγματά του.

Το «πολιτικό προσωπικό» του συγκροτεί σήμερα μια περιφερόμενη «τάξη» αρμοδίων και αναρμόδιων, στελεχώνοντας διάφορες θέσεις εξουσίας. Μετακινείται χωρίς καμία δέσμευση στο πολιτικό και κοινωνικό σώμα από το οποίο προέρχεται και ταυτόχρονα αφομοιώνεται σταδιακά από τον κρατικό μηχανισμό.

Είναι εμφανές ότι το κόμμα αυτό, συγκροτείται από επιμέρους μηχανισμούς και από πρόσωπα που έχουν και προσωπικές στρατηγικές και μικρές ή μεγάλες εξουσίες, εκλέγοντας όργανα για να τα ελέγχουν.

Άλλωστε είναι σαφές ότι, η «αριστερή» ταυτότητα ενός κόμματος κρίνεται  καθημερινά σε ζητήματα διαχείρισης κάθε είδους εξουσίας. Και βέβαια, όταν αναπαράγει τα χαρακτηριστικά της αστικής διακυβέρνησης στην καθημερινή του πολιτική δράση, τότε μιλάμε για μια κυβέρνηση με εμμονή σε λογικές και στρατηγικές της διαχείρισης.

Η επικρατούσα εσωκομματική κατάσταση είναι απογοητευτική: μη συμμετοχή των μελών του στην λήψη κρίσιμων αποφάσεων και μετατροπή των Ο.Μ. σε εκλογικό εργαλείο για την ανάδειξη και εγκαθίδρυση μιας κομματικής γραφειοκρατίας, η οποία κυριαρχεί επί της εσωκομματικής ταξικής διαπάλης και «νέμεται» κυριολεκτικά  τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και τον κομματικό.

H «πολιτική διαπάλη» εντός του κόμματος έχει αποκτήσει μικροαστικά χαρακτηριστικά, με νοοτροπίες κατάληψης «καρεκλών» και θέσεων, μετατρέποντας σταδιακά το κόμμα, σε κόμμα κυβερνητικής εξουσίας, με γραφειοκρατική δομή και στελέχη μικροαστικής «ενόρασης», που αναλαμβάνουν την περιφρούρηση της κομματικής «τάξης», αλλά και του προσωπικού βολέματος, χωρίς ιδέες, χωρίς ιδανικά, χωρίς πολιτικό πάθος, με χαμηλό επίπεδο κομματικής μόρφωσης, αλλά όμως με τον απαραίτητο γραφειοκρατικό ναρκισσισμό.

Σχεδόν σε όλα τα όργανα κυριαρχούν τα στελέχη των προηγούμενων δεκαετιών, με συγκεκριμένες κοινωνικές και ταξικές αναφορές κυρίως στα μεσαία στρώματα, με κάποιες προσθήκες από άλλους πολιτικούς χώρους (κύρια  από το άλλοτε κραταιό  ΠΑΣΟΚ),τα οποία και χρησιμοποιούνται ως «μισθοφόροι» για την στελέχωση του κρατικού μηχανισμού.

Ονειρεύεται την «ηγεμονία» του ως κόμμα, αλλά επιλέγει την αστική «ηγεμονία» όπου,αναζητά μόνο τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο, δανειζόμενο ακριβώς την ικανότητα της αστικής τάξης να προβάλλει τη δική της κοσμοθεωρία ως «λογική» και «φυσική», στους άλλους. Χρησιμοποιεί μόνο τους  μηχανισμούς καταστολής που διαθέτει το κράτος,αλλά χωρίς να επιτυγχάνει την χρησιμοποίηση και των μηχανισμών της «συναίνεσης».

Αγνοεί ότι, σύμφωνα με τον Γκράμσι, η ηγεμονία είναι συνάρτηση όχι τόσο των μηχανισμών καταστολής που διαθέτει το κράτος, όσο των μηχανισμών της συναίνεσης.

Απορρίπτει την έννοια της Γκραμσιανής ηγεμονίας σύμφωνα με την οποία, «η πραγματική ηγεμονία επαληθεύεται και νομιμοποιείται στο επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών ενώ οι θεσμοί όπως, το σχολείο, τα αστικά ΜΜΕ, τα κόμματα, η εκκλησία, διαμορφώνουν το κλίμα συναίνεσης με την αστική εξουσία».

Η στόχευσή του ως κόμμα δεν είναι, η σταδιακή αποδυνάμωση της ιδεολογικής, πνευματικής, πολιτιστικής και αξιακής ηγεμονίας  της κυρίαρχης τάξης και η ανατροπή της, αλλά η αναπαραγωγή της.

Για παράδειγμα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του ΄14 μέχρι και σήμερα προκύπτει ότι είναι, ένα πολιτικό κόμμα που δεν έχει ριζώσει στην κοινωνία και δεν έχει ένα σχέδιο πολιτικής «ηγεμονίας». Είναι ένα κόμμα ασθενές, ένα κόμμα συγκυρίας, το οποίο συμπιέζεται από τις «εσωτερικές ηττημένες δυνάμεις» του, που στηρίζουν το μνημόνιο. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του ΄14 απέδειξαν ότι δεν είχε αποκτήσει βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Ουσιαστικά εισέπραξε ψήφο διαμαρτυρίας, ψήφο «επισφαλή» και όχι ψήφο «ταύτισης», χωρίς  να μπορεί να ηγεμονεύσει πολιτικά. Και η κατάσταση παραμένει η ίδια, διότι κόμμα δεν υπάρχει παρά μόνο γραφειοκρατικός μηχανισμός που «διευθετεί»  τις κρατικές θέσεις. Και αυτή η κατάσταση  δεν αντιμετωπίζεται με ταχυδακτυλουργικές χρήσεις του εκλογικού συστήματος.

Η σταδιακή «πτώση» του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του, αποτελεί πλέον την ύστατη μαρτυρία της διφορούμενης «αριστερής σκέψης», που ταλαντεύεται ανάμεσα σε «θετικούς» στόχους για να αμβλύνει κάπως τις επιπτώσεις του μνημονίου, και ταυτόχρονα αποτελεί την ενδοσκόπηση της μικροαστικής σοσιαλδημοκρατικής «ενόρασης». 

Ένα τέτοιο κόμμα έχει πλέον καταστρέψει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και το έχει μετατρέψει σε «μικροαστικό έπος». Βρίσκεται πλέον σε κρίση στρατηγικών στόχων που δεν οφείλεται σε «κόπωση», αλλά είναι περισσότερο κρίση της ιδεολογικοπολιτικής του στόχευσης.

Βέβαια δεν είναι τυχαία η διαπίστωση της  εφημερίδας La Repubblica η οποία, χαρακτηρίζει τον Τσίπρα ως, «εκείνο – πλέον σπανιότατο – είδος ενός ηγέτη που δεν γνωρίζει, σχεδόν, τι σημαίνει ο λαϊκισμός» ενώ παράλληλα […] δρέπει τους καρπούς των ρεαλιστικών επιλογών του, έστω και αν «το 20% των νοικοκυριών ζει σε συνθήκες φτώχειας. Εκείνο που μετράει είναι «[…] η προοπτική της οικονομικής ανάπτυξης που είναι θετική και η ελάφρυνση του χρέους η οποία επιτρέπει να ατενίζει κανείς το μέλλον, χωρίς υπερβολική ανησυχία».

Αν αποδεχτούμε την πιο πάνω διαπίστωση τότε, η Ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «διατηρητέα δύναμη» του σταθεροποιητικού προγράμματος  συντήρησης και διατήρησης του Ευρωπαϊκού-Γερμανικού συστήματος.

Πέτυχε τη λήξη τη «λιτότητας και του μνημόνιου», αλλά σύμφωνα πάντα με τον Τσίπρα, «το τέλος της λιτότητας δεν σηματοδοτεί εγκατάλειψη της δημοσιονομικής πειθαρχίας».

Είναι σαφές πάντως ότι, αν κινδυνεύει από κάτι αυτό το κόμμα, δεν είναι τα μέλη κάποιας «εσωτερικής» αντιπολίτευσης, αλλά από εκείνους που έχουν εσωτερικεύσει την ήττα εφαρμόζοντας το «τρίτο μνημόνιο», το οποίο σταδιακά μεταμορφώνεται πλέον σε ενεργό ιδεολογικό μηχανισμό της «αριστερής» λιτότητας που οδηγεί σε ένα «αναπτυξιακό πρόγραμμα», το οποίο προσγειώνει τις σοσιαλιστικές ουτοπίες στον κοινωνικό ρεαλισμό με κύριο στόχο: «την μακροοικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα και την ανθεκτικότητα στις εξωτερικές κρίσεις», στα πλαίσια πάντα του δόγματος της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς.

Επιτέλους μετά από χρόνια, η Ελληνική Αριστερά σταθεροποιείται πλέον στον «αστερισμό» της άλλοτε Ε.Α.Δ.Ε.(αντιδεξιού μετώπου) του αειμνήστου Κύρκου και του μετώπου κατά της «επάρατης δεξιάς» του αειμνήστου Α.Παπανδρέου. 

Είναι δε χαρακτηριστικές οι δηλώσεις Δραγασάκη και Παππά σύμφωνα με τις οποίες: 1). «…το τέλος των μνημονίων αποτελεί λοιπόν, και μια νέα αφετηρία για μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, για μια προοδευτική συστράτευση, για να κλείσουμε τον δρόμο στην Ακροδεξιά και τη συντηρητική παλινόρθωση, για τις αναγκαίες μεγάλες αλλαγές σε Ελλάδα και Ευρώπη».

2). «…η κοινωνία έχει ανάγκη από τη συνέχιση και την εμβάθυνση των μεγάλων προοδευτικών τομών στη λειτουργία της δημοκρατίας […] Αυτές τις μεγάλες τομές και τις προοδευτικές πολιτικές καλούνται οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να τις πραγματώσουν».

Άλλωστε, τελείωσαν οι ψευδαισθήσεις και τα «επαναστατικά εγκαύματα».Τώρα είναι η ώρα του «ρεαλισμού και της συστράτευσης», για το καλό της χώρας εννοείται.

Laboremus λοιπόν, όπως θα λέγαν και οι Ρωμαίοι.

Ο Σήφης Φανουράκης είναι αρχιτέκτονας 

ΟΙ 30 + 1 ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΙ!

Κείμενο της «Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Διάσωση, Προβολή και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδος»

Μας ρωτούν συχνά «γιατί αντιστέκεστε σε ένα «αναπτυξιακό» έργο»; Απαντούμε πως αυτό δεν είναι ανάπτυξη, είναι παραλογισμός. Έχουμε εκατοντάδες λόγους για να λέμε όχι. Καταγράφουμε εδώ τους σημαντικότερους:

– Λέμε όχι σε ένα έργο κατά της τοπικής οικονομίας

1. Επειδή θα ξεριζωθούν 200.000 ελιές και μια γη υψηλής παραγωγικότητας, σε έκταση 12.000 στρεμμάτων, θα αποψιλωθεί και θα μετατραπεί από αγροτική σε βιομηχανική. Μια καταστροφική επιλογή για τον πρωτογενή τομέα της Κρήτης όπως επισημαίνει ήδη και το Παράρτημα Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Η αντικατάσταση τόσου πρασίνου από τσιμέντο και ρύπους καθώς και η αύξηση της θερμοκρασίας της περιοχής θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την υπόλοιπη αγροτική παραγωγή.

2. Επειδή επιπλέον 1,8 εκατομμύρια καταμετρημένες ελιές στην Πεδιάδα θα υφίστανται βαριά ρύπανση από την κίνηση εκατομμυρίων οχημάτων και χιλιάδων αεροπλάνων. Επειδή θα κινδυνέψει να χάσει την πιστοποίηση ΠΟΠ το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο του Θραψανού και θα πληγούν οι υπόλοιπες καλλιέργειες και τα βοσκοτόπια της περιοχής.

3. Επειδή η συρρίκνωση του πρωτογενούς τομέα (ελιές, αμπέλια, κτηνοτροφία κ.ά.) θα έχει αρνητικό αντίκτυπο και στον δευτερογενή τομέα (ελαιουργεία, οινοποιεία, τυροκομεία κ.ά.). Καμία μελέτη δεν συνυπολογίζει στο κόστος του νέου αεροδρομίου την απώλεια εσόδων από την τοπική παραγωγή και τη μείωση του τοπικού ΑΕΠ. Όπως ακριβώς έγινε και στα Μεσόγεια όπου μετά τη λειτουργία του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» η ετήσια παραγωγή σταφυλιών έπεσε από τους 16.000 τόνους στους 3.000 τόνους αμφίβολης ποιότητας.  Τα τουλάχιστον δέκα ελαιουργεία της Πεδιάδας, με πρώτο του Μουχτάρου (που τροφοδοτείται από τις ελιές που θα κοπούν), θα αναγκαστούν να κλείσουν αφήνοντας εκατοντάδες ανέργους.

4. Επειδή ακόμα και με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς η ζημιά που θα προκληθεί στο ΑΕΠ από τη δημιουργία του αεροδρομίου θα ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, αν συνυπολογιστούν τα τοκοχρεολύσια για την αποπληρωμή του έργου και η απώλεια αγροτικού εισοδήματος των κατοίκων.

5. Επειδή παίρνουμε πολύ σοβαρά υπόψη τις προειδοποιήσεις των κατοίκων και των εκπροσώπων φορέων από τα Σπάτα, που μιλούν με στοιχεία για την καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, για τον μαρασμό της εμπορικής δραστηριότητας της περιοχής τους λόγω των εμπορικών κέντρων στον χώρο του αεροδρομίου και για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για θέσεις εργασίας. Για το τουριστικό ρεύμα που ποτέ δεν είδαν στην περιοχή τους και για τα ανταποδοτικά οφέλη που ποτέ δεν καταβλήθηκαν στους τοπικούς δήμους.

6. Επειδή αρνούμαστε να δεχτούμε το παραμύθι των θέσεων εργασίας. Μήπως θα απολυθούν οι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης»; Ή μήπως δεν θα χαθούν περισσότερες θέσεις εργασίας από την συρρίκνωση του πρωτογενή τομέα της Πεδιάδας;

– Λέμε όχι σε ένα έργο κατά του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας

7. Επειδή στον αέρα της Πεδιάδας θα εκλύονται κάθε χρόνο 260.000 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα, βαρέα μέταλλα και ακόμα 100 επικίνδυνοι ρύποι για τη δημόσια υγεία. Οι ρύποι θα εγκλωβίζονται στην περίκλειστη από βουνά και με έντονα φαινόμενα πρωινής πάχνης Πεδιάδα, θα επικάθονται στις καλλιέργειες και θα καταλήγουν στους υδροφορείς.

8. Επειδή στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, που σήμερα παρέχει άριστης ποιότητας νερό, σχεδιάζουν να ρίχνουν καθημερινά πάνω από 2.000 κυβικά αστικών και βιομηχανικών λυμάτων προκαλώντας τεράστια καταστροφή. Στους δύο υδροφορείς της περιοχής (Καστελλίου και Νιπιδιτού) λειτουργούν σήμερα δύο εμφιαλωτήρια ενώ από εκεί υδροδοτείται ακόμα και η πόλη του Ηρακλείου. Ο λεγόμενος… «εμπλουτισμός» των υδροφορέων με χημικά απόβλητα απορρίπτεται ως παράνομος από την ίδια τη Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης.

9. Επειδή για την υδροδότηση του νέου αεροδρομίου προβλέπεται η δέσμευση των νερών από τη γεώτρηση του Θραψανού, επιλογή που σύμφωνα και με τη ΔΕΥΑΗ, θα στερήσει νερό από τις νότιες συνοικίες του Ηρακλείου (Φορτέτσα κ.λπ.).

10. Επειδή καθημερινά, εκτός από τα χιλιάδες αυτοκίνητα, θα πηγαινοέρχονται από τα Λινοπεράματα στο Καστέλλι τουλάχιστον 50 βαρέα βυτιοφόρα με καύσιμα, όπως προβλέπει η Μελέτη του έργου. Μόνο από τα βαρέα οχήματα θα διανύονται ημερησίως 6.000 χιλιόμετρα με προφανείς συνέπειες στην ατμοσφαιρική ρύπανση του νομού Ηρακλείου, στην επικινδυνότητα του οδικού δικτύου αλλά και στην περεταίρω επιβάρυνση του αεροπορικού κόστους. (Την ίδια στιγμή στο «Ν. Καζαντζάκης» η τροφοδοσία μπορεί να γίνει και δια θαλάσσης).

11. Επειδή για να είναι ασφαλείς οι πτήσεις ανάμεσα σε βουνά απαιτείται, σε αντίθεση με το «Νίκος Καζαντζάκης», η εγκατάσταση συστήματος ILS το οποίο εκπέμπει ισχυρή ακτινοβολία, επικίνδυνη για την υγεία των κατοίκων. Το ILS αναφέρεται στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αλλά οι επιπτώσεις του αποσιωπούνται.

12. Επειδή αρνούμαστε να δεχτούμε την κοροϊδία περί «θορύβου ίδιου με ένα πλυντήριο πιάτων», επιχείρημα που κατά σύμπτωση είχαν πει και στους κατοίκους των Σπάτων. Σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών η ηχορύπανση θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 75 dB στις περισσότερες περιοχές που πλήττονται από το αεροδρόμιο και μάλιστα επί 24ωρου βάσεως. 10 χρόνια μετά την αρχική μελέτη, η αναθεωρημένη εκδοχή της διαπιστώνει μικρότερη όχληση από τον θόρυβο επειδή… μειώθηκαν οι κάτοικοι της περιοχής. Τόσο πολύ μας υπολογίζουν.

13. Επειδή για να είναι στοιχειωδώς ασφαλές το αεροδρόμιο προβλέπεται η «ταπείνωση» των γύρω λόφων με εκχωματώσεις 10,7 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων αλλάζοντας ριζικά το τοπίο της περιοχής. Κάποια σενάρια για τις «ταπεινώσεις» αυτές αγγίζουν μέχρι και προστατευόμενες περιοχές όπως τα Αστερούσια και ο Αχεντριάς.

14. Επειδή στην περιοχή της Πεδιάδας υπάρχουν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα – ορόσημα για τον τόπο, τα οποία πρέπει να αναδειχτούν αντί να χαθούν κάτω από μια βιομηχανικού τύπου εγκατάσταση όπως το αεροδρόμιο.

– Λέμε όχι σε ένα αεροδρόμιο πανάκριβο και επικίνδυνο

15. Επειδή η απόσταση από το Ηράκλειο των 140.000 κατοίκων είναι μεγαλύτερη ακόμα και από την αντίστοιχη του αεροδρομίου της Αθήνας των 4 εκατομμυρίων. Είναι από τις μεγαλύτερες αποστάσεις πόλης – αεροδρομίου παγκοσμίως για αστικά κέντρα αντίστοιχου μεγέθους με το Ηράκλειο.

16. Επειδή θα αυξηθεί κατακόρυφα το κόστος ταξιδιού για τους ντόπιους αλλά και για τους τουρίστες. Τουλάχιστον 15 λεπτά μεγαλύτερη διάρκεια πτήσης σε σχέση με το Ηράκλειο, τριπλάσια τέλη αεροδρομίου, μεγαλύτερο κόστος εφοδιασμού λόγω απόστασης από τα Λινοπεράματα και επιπλέον κόστος μετακίνησης των ταξιδιωτών από και προς το Καστέλλι, θα κάνουν δυσβάσταχτο το ταξίδι για τους πολίτες.

17. Επειδή η αύξηση του κόστους θα αποφέρει τελικά ζημία αντί για όφελος στον τουρισμό της Κρήτης, όπως επισημαίνει ήδη δημόσια ο Σύνδεσμος Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Πρακτόρων Κρήτης, διεθνείς Tour Operators αλλά και η ίδια η Ομοσπονδία Υπαλλήλων της Πολιτικής Αεροπορίας.

18. Επειδή το αεροδρόμιο θα είναι επικίνδυνο και μη λειτουργικό όπως δηλώνουν οι πλέον έμπειροι πιλότοι, λόγω των υψηλών ορεινών όγκων που το περιβάλλουν, λόγω των αναταράξεων σε περιπτώσεις ανατολικών ανέμων από τα καθοδικά ρεύματα (windshear) δίπλα στα Λασιθιώτικα βουνά και λόγω της πάχνης που τις πρωινές ώρες προκαλεί έλλειψη ορατότητας.

19. Επειδή το νέο αεροδρόμιο θα λειτουργεί δίπλα στο στρατιωτικό (133 ΣΜ) και το οπλοστάσιό του. Όταν θα απογειώνονται τα F-16 για τις αναχαιτίσεις, εκείνη την ώρα δεν γίνεται να προσγειώνεται / απογειώνεται αεροπλάνο στο πολιτικό αεροδρόμιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και τον προγραμματισμό των πτήσεων.

– Λέμε όχι σε ένα έργο σαφώς ατεκμηρίωτο

20. Επειδή δεν έγιναν ποτέ οι αναγκαίες μελέτες βιωσιμότητας και σκοπιμότητας του αεροδρομίου. Επειδή ποτέ δεν παρουσιάστηκε δημοσίως η συγκριτική μελέτη εναλλακτικών θέσεων που οδήγησε στην επιλογή του Καστελλίου και επειδή ποτέ δεν έγινε μια σοβαρή συζήτηση για τη σκοπιμότητα του έργου, όπως επισημαίνει και η διοίκηση του Παραρτήματος Ανατολικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.

21. Επειδή είναι παγκόσμια πρωτοτυπία πρώτα να χωροθετείται ένα αεροδρόμιο και μετά να σχεδιάζεται η χωροταξία της περιοχής (Το ΣΧΟΟΑΠ Μινώα Πεδιάδος ακόμα εκκρεμεί).

22. Επειδή δεν έχει υπάρξει καμιά πρόβλεψη αποζημίωσης για τους κατοίκους του Ευαγγελισμού, του Λιλιανού, των Ρουσσοχωρίων και του Αρχάγγελου που θα αναγκαστούν να φύγουν από τα χωριά τους, με αποτέλεσμα να βρεθούν ξεσπιτωμένοι και χωρίς ιδιοκτησίες εκατοντάδες άνθρωποι που σήμερα ζουν με αξιοπρέπεια. Έγινε ήδη φανερό πως η πολιτεία σχεδιάζει να πάρει για ένα κομμάτι ψωμί την περιουσία των κατοίκων, με ευτελείς τιμές απαλλοτριώσεων, με διαδικασίες – εξπρές και νομικίστικα κόλπα. 

23. Επειδή παρά το παραμύθι για «διάλογο 15 ετών», ποτέ δεν έγινε ουσιαστική συζήτηση και ενημέρωση των Ηρακλειωτών για την λύση που επιλέχθηκε. Επειδή 15 χρόνια μετά, το Δημοτικό Συμβούλιο Μινώα Πεδιάδος «σοκάρεται» από τις συνέπειες που καταγράφονται στα Σπάτα. Επειδή το Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ μία έστω ειδική συζήτηση για το θέμα. Επειδή παρά τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις των δημόσιων υπηρεσιών, η Περιφέρεια Κρήτης προωθεί με συνοπτικές διαδικασίες το έργο.

Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

Προτείνουμε με σθένος τον εκσυγχρονισμό και επέκταση του υπάρχοντος αεροδρομίου «Νίκος Καζανταζάκης»

24. Επειδή με την κατασκευή λοξού διαδρόμου επιτυγχάνονται απογειώσεις προς τη θάλασσα και στον άξονα βοράς – νότος, λύνοντας οριστικά τα προβλήματα ασφάλειας πτήσεων αλλά και ασφάλειας των κατοίκων της Νέας Αλικαρνασσού, ικανοποιώντας ένα πάγιο και δίκαιο αίτημά τους.

25. Επειδή ο προσανατολισμός του αεροδρομίου προς το βόρειο θαλάσσιο μέτωπο θα λύσει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα του θορύβου και της ρύπανσης, όπως επίσης δίκαια ζητούν οι κάτοικοι της περιοχής. Αποτελεί παγκόσμια πρακτική η εγκατάσταση αεροδρομίων δίπλα στη θάλασσα εφόσον υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Θα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία η απομάκρυνση του αεροδρομίου από το θαλάσσιο μέτωπο.

26. Επειδή μετά την αποχώρηση των στρατιωτικών μονάδων (126 ΠΜ, ΜΟΜΑ κ.λπ.) απελευθερώνονται εκτάσεις για τον ακόμα καλύτερο σχεδιασμό λοξού διαδρόμου, για την αύξηση των θέσεων στάθμευσης αεροπλάνων αλλά και για την επέκταση των λοιπών εγκαταστάσεων του αεροδρομίου (terminal, πάρκινγκ, τεχνική βάση κ.λπ.).

27. Επειδή η κατασκευή εξαρχής νέου αεροδρομίου θα κοστίσει τετραπλάσια σε σχέση με την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό του «Νίκος Καζαντζάκης».

28. Επειδή με τη γειτνίαση αεροδρομίου και του λιμανιού στο Ηράκλειο, με γρήγορη πρόσβαση στον Βόρειο Οδικό Άξονα και κοντινή απόσταση από το διοικητικό και ιστορικό κέντρο της πόλης επιτυγχάνονται σημαντικές συνέργειες (Κρουαζιέρα, Εμπόριο, Μεταφορές κ.λπ.) και οικονομίες κλίμακας που θα χαθούν με τον… εξορισμό του αεροδρομίου στην ενδοχώρα του νομού.

29. Επειδή είναι πλέον φανερό ότι η μεταφορά του αεροδρομίου δεν καθοδηγείται από την ανάγκη εξυπηρέτησης της αεροπορικής κίνησης αλλά από επιχειρηματικά συμφέροντα που οραματίζονται ένα δεύτερο φιλέτο τύπου «Ελληνικού» από τη Νέα Αλικαρνασσό έως τον Καρτερό.

30. Επειδή η Κρήτη έχει συνολικά τρία πολιτικά Αεροδρόμια (Χανιά, Ηράκλειο, Σητεία). Ο διαμοιρασμός της τουριστικής κίνησης αποτελεί πολύ πιο βιώσιμη λύση σε σχέση με την υπερσυγκέντρωση σε ένα αεροδρόμιο – γίγας.

– Εν τέλει, λέμε όχι γιατί έχουμε διαφορετική φιλοσοφία ζωής και «ανάπτυξης»

+1. Επειδή υποστηρίζουμε θερμά πως κριτήριο για την προσδοκώμενη τουριστική κίνηση πρέπει να αποτελεί η φέρουσα ικανότητα του νησιού. Εκτός από τον μαζικό τουρισμό του all inclusive υπάρχουν και οι εναλλακτικές και ήπιες μορφές τουρισμού, με σεβασμό στη φύση και όχι με καταστροφή της, με πραγματικό όφελος για τον ντόπιο και για τον επισκέπτη. 

Το αναβαθμισμένο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» θα μπορεί να εξυπηρετήσει 10 εκατομμύρια επιβάτες το χρόνο (από τα 7 που εξυπηρετεί σήμερα). Όσα δηλαδή προβλέπεται να εξυπηρετεί και το αεροδρόμιο Καστελλίου. 

Όσοι οραματίζονται αεροδρόμια με 20 και 30 εκατομμύρια επιβάτες το χρόνο, φαντάζονται μια Κρήτη «Μαγιόρκα» όπου η ζωή των μόνιμων κατοίκων έχει γίνει πλέον αβίωτη. Δεν είναι αυτή η Κρήτη που ονειρευόμαστε.

Καλούμε την κυβέρνηση να επανεξετάσει την επιλογή της.

Καλούμε την Περιφέρεια Κρήτης, τον Δήμο Ηρακλείου και τον Δήμο Μινώα Πεδιάδος να υποστηρίξουν το δίκαιο αίτημα των τοπικών κοινωνιών.

Από το http://prosoxiaerodromio.gr, ένα project της «Πρωτοβουλίας Πολιτών για την Διάσωση, Προβολή και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδος» στο οποίο θα βρείτε πλήθος πληροφοριών και απαντήσεων γύρω από το ζήτημα του νέου αεροδρομίου στο Καστέλλι.