Μπορούν τα κόμματα να καταστούν και πάλι ελκυστικά, αποκαθιστώντας μια σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία; Πώς μπορεί να διασφαλιστεί η εμπλοκή της κοινωνίας στις κομματικές διαδικασίες αλλά και η δυνατότητα των κομμάτων να εκπροσωπούν και να εκφράζουν με συνέπεια ορισμένη κοινωνική συμμαχία; (Πρέπει να) είναι τα –αριστερά ιδίως– κόμματα μηχανισμοί διεκδίκησης της εξουσίας και, αν ναι, τι είδους καθήκοντα επάγεται αυτή τους η ιδιότητα; Γιατί η μαζικότητα της κομματικής βάσης είναι τόσο καθοριστική, ιδίως για ένα κόμμα που ασκεί την εξουσία, αλλά και για την ίδια εντέλει τη δημοκρατική λειτουργία; Για ποιον λόγο οφείλουν τα κόμματα να εξασφαλίζουν τη συμμετοχή των μελών τους στις εσωκομματικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων και πώς μπορεί αυτή να κατοχυρωθεί; Σχετίζεται η εσωκομματική λειτουργία με το πώς λειτουργεί εν γένει η δημοκρατία; Τι επιπτώσεις έχει η –πανευρωπαϊκή τάση– προσωποποίησης και προεδροποίησης των κομμάτων; Γιατί είναι σημαντικό να αλληλεπιδρά η κομματική βάση με την κομματική ηγεσία και πώς επιτυγχάνεται αυτό; Χρειάζεται να μεριμνούν τα κόμματα για την πολιτικοϊδεολογική κατάρτιση του οργανωμένου πυρήνα τους και πώς μπορούν, αντίστροφα, τα ίδια να ωφεληθούν από τη συλλογική διάνοια των μελών τους;
Τα παραπάνω είναι ορισμένα από τα ερωτήματα γύρω από τα οποία θα κινηθεί η συζήτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται αυτοί που γράφουν στα σχόλια να γράφουν το ονοματεπώνυμό τους.
Υβριστικά εκτός θέματος και ανώνυμα μηνύματα - σχόλια θα διαγράφονται.
Μη χρησιμοποιείτε greeklish.
Επιλέγουμε Ανώνυμος από τα παρακάτω.