Του Σήφη Φανουράκη
Οι δημοσιογράφοι με
εργαλείο την εφημερίδα, από τον 18ο αιώνα, προσπάθησαν να
διαμορφώσουν μια ορθολογική κοινή γνώμη. Μέσα από μια οργανωμένη άσκηση της
κριτικής, προώθησαν την «κοινωνικοποίηση της σκέψης».
Ωστόσο, η γέννηση μιας
κοινής γνώμης, που αναδύεται μέσα από την κριτική σύγκριση των προσωπικών απόψεων, καταργεί το άτομο ως ον
και το αντικαθιστά με ένα κοινωνικοποιημένο άτομο δηλαδή, με ένα πλαστό και
«χειραγωγούμενο» ον.
Οι δημοσιογράφοι,
ανεξάρτητα από τις διαφορές τους και την πραγματική κοινωνική τους λειτουργία
ενώνονται και προωθούν, υποτίθεται, ένα μοναδικό σκοπό: να φανερώνουν την αλήθεια.
Ωστόσο αυτή η «ένωση» που
έχει σκοπό την αλήθεια, αλλά δεν θεμελιώνεται πάνω στην αλήθεια, πλάθει μύθους
και πλαστές συμφωνίες σε μια «πλαστή» κοινωνία όπου, πραγματικό είναι μόνο ό,τι η κοινωνία βλέπει και αληθινό μόνο ό,τι η κατανοεί και εγκρίνει.
Επίσης η
δημοσιογραφία εφευρίσκει την
κοινωνικοποίηση της αλήθειας και πλάθει το «μύθο» της αντικειμενικότητας, σε
μια κοινωνία που εμφανίζεται νόμιμη,
ορθολογική και αληθινή.
Βέβαια οι δημοσιογράφοι
αποκρύπτουν έναν βασικό κανόνα σύμφωνα με τον οποίο, όταν δίνεται μια είδηση
πρέπει πάντα να δίνεται, αφού πρώτα έχει ερμηνευτεί. Αγνοούν επίσης ότι στην
παρουσίαση μιας είδησης, αποτυπώνεται ο
υποκειμενικός παράγοντας του δημοσιογράφου.
Είναι σαφές όμως ότι ο «πραγματικός»
δημοσιογράφος, πρέπει να μαρτυρεί τα γεγονότα εκφράζοντας και τη δική του
άποψη, αλλά χωρίς να «επινοεί» τίποτα και ούτε να ταυτίζει τη γνώμη του με το
γεγονός (είδηση).
Από τη άλλη, ο
οποιοσδήποτε «σχολιασμός» μιας είδησης πρέπει να γίνεται χωρίς να διαπαιδαγωγεί
και χωρίς να διαφθείρει τον αναγνώστη ή τον τηλεθεατή.
Διαφορετικά ο
μύθος της «αντικειμενικότητας» και της «κοινωνικοποίησης» της αλήθειας,
μετατρέπονται σε ψευδοϊδεολογίες.
Η ημερήσια
ποσότητα ειδήσεων σχολιάζεται και «ιστορικεύεται», με πολιτικό προσανατολισμό,
τη διαμόρφωση μιας συγκεκριμένης αντιπολιτευτικής συνείδησης και τη χειραγώγηση
του αναγνώστη ή του τηλεθεατή και μάλιστα με φοβικά σύνδρομα, τα οποία
υιοθετούνται από την προπαγάνδα του παλιού σάπιου κατεστημένου.
Όλα τα τοπικά
ΜΜΕ (με συνοδοιπόρους τα λεγόμενα social media), ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά,
τύπου cretalive, συμμετέχουν ενεργά στην καλλιέργεια του φόβου και των ψευδών
διλημμάτων, χειραγωγώντας τον αναγνώστη ή τον τηλεθεατή, σχετικά με τις
επερχόμενες εκλογές, αλλά και τις υποψηφιότητες των κομμάτων.
Διαστρεβλώνουν
το πραγματικό ερώτημά των εκλογών, λειτουργώντας όπως ακριβώς ο Ομηρικός
«μνηστήρας» Αντίνοος θολώνοντας τις καταστάσεις και αντιστρέφοντας την
πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα άγουν, χειραγωγούν και παρασύρουν τον αναγνώστη
ή τηλεθεατή, μετατρέποντάς τον σε κατευθυνόμενη αγέλη, όπως έκανε ο άλλος
Ομηρικός «μνηστήρας» ο Αγέλαος.
Είναι
προφανές ότι οι δημοσιογράφοι αυτοί στην πλειοψηφία τους αποτελούν πλέον, το
πιο φοβισμένο από τη μια και το πιο ευάλωτο από την άλλη τμήμα της κοινωνίας
που αναλαμβάνει «εργολαβικά» - με το αζημίωτο - να διαμορφώσει μια συλλογική
συνείδηση «επαναφοράς» του σάπιου κομματικού μπλογκ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Αξιώνουν δε
να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και να μετατρέπουν τους αναγνώστες ή τηλεθεατές, από σκεπτόμενα άτομα σε άκριτους
δέκτες και μεταδότες μιας κυρίαρχης γνώμης. Εν όψει των εκλογών προσπαθούν να
«επιβάλλουν» τους υποψηφίους βουλευτές της «αρεσκείας» τους, με το αζημίωτο
βέβαια, προσπαθώντας να «ιστορικεύσουν» την θέση τους και να «διακοσμήσουν» την
επιστροφή του «παλιού γνώριμού τους» σάπιου κατεστημένου.
Έτσι, η δημοσιογραφία χάνει πλέον την
τελεσφορία της και παρακμάζει σε
«διακόσμηση», ενώ η κοινωνία μετατρέπεται σε «μάζα ασυνάρτητη» ή συρρικνώνεται
σε «μαφίες».
Μάλιστα αυτή η δημοσιογραφία, μετατρέπεται σε μια νέα διακοσμητική
εξουσία, που προωθεί τα οικονομικά συμφέροντα της εξουσίας των ΜΜΕ, των οικονομικών και πολιτικών
προσώπων και δυνάμεων τα οποία εκφράζουν και από τα οποία «επιβιώνουν»
οικονομικά, συντηρώντας ταυτόχρονα την «κατεστημένη τάξη».
Ο Σήφης Φανουράκης είναι αρχιτέκτονας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου