ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑ: ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ;

Στον πολύ πυκνό πολιτικό χρόνο που διανύουμε, συμβαίνουν καθοριστικά γεγονότα, που μπορεί να σφραγίσουν μιαν ολόκληρη ιστορική περίοδο.

Εξελίξεις καθοριστικές είχαμε πρόσφατα στην Ιταλία και την Ισπανία, που σαφώς θα επηρεάσουν την πορεία της Ευρώπης από εδώ και πέρα. 

Σε ποια κατεύθυνση όμως;

Εξελίξεις έχουμε και στο θέμα του λεγόμενου «Μακεδονικού», αλλά και στο κλείσιμο της τέταρτης αξιολόγησης, που θα σφραγίσει την πορεία της χώρας για τη «ζωή μετά» τα μνημόνια και την ασφυκτική επιτροπεία.

Όλα αυτά τα γεγονότα βέβαια δεν έπεσαν ως «κεραυνός εν αιθρία», αλλά υπήρξαν ως αποτέλεσμα των διεργασιών μιας συγκρουσιακής διαδικασίας, που αφορά στο μέλλον, στην προοπτική και στη μορφή της Ευρώπης, θέτοντας ταυτόχρονα αμείλικτα ερωτήματα στην αριστερά και γενικότερα στις προοδευτικές δυνάμεις.

Στη βάση των προβληματισμών αυτών και του αναγκαίου ΔΙΑΛΟΓΟΥ, ο ιστότοπος «ΡΩΓΜΕΣ» οργανώνει την Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018 στις 8.00 μ.μ. στον εξωτερικό χώρο του καφενείου «ΤΟ ΘΗΡΙΟ» στην πλατεία της οδού Μπιζανίου πίσω από τα ψαράδικα, συζήτηση για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις εστιάζοντας στην Ιταλία και την Ισπανία, με δεδομένη την αλλαγή κυβέρνησης και στις δύο χώρες.

Θα εισηγηθεί η Τόνια Τσίτσοβιτς πολιτική επιστήμονας, μεταφράστρια και δημοσιογράφος, συνεργάτης της εφημερίδας «ΕΠΟΧΗ».

Ο τίτλος της εκδήλωσης: «Οι εξελίξεις σε Ιταλία και Ισπανία: Για ποια αριστερά σε ποια Ευρώπη;»

Μέσα από το διάλογο θα γίνει προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις σε φλέγοντα ερωτήματα για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου, με βάση την πρόσφατη πολιτική πορεία δύο χωρών του ευρωπαϊκού Νότου που συνδέονται άμεσα με το μέλλον της χώρας μας.

- Ποιος ο ρόλος της αριστεράς στην Ιταλία και την Ισπανία; Τι προσδιορίζεται πλέον ως αριστερά, -με δεδομένο τον κατακερματισμό της και την εξαφάνισή της από το προσκήνιο- στην Ιταλία;

- Η απαξιωμένη σοσιαλδημοκρατία μπορεί να ενταχθεί στον αριστερό ορίζοντα δυνητικών συμμαχιών; Ερωτήματα που μέχρι σήμερα μόνο συγκυριακά και με αποσπασματικό τρόπο έχουν απαντηθεί, αλλά για τα οποία πρέπει να αρχίσει μια σοβαρή, συλλογική και υπεύθυνη συζήτηση σε επίπεδο Ευρώπης.

Η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης και το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετά από μια δεκαετία σκληρών διακυμάνσεων, μοιάζουν να αποκτούν ξανά μια 'κανονικότητα'. 

Σε ιδεολογικό επίπεδο, η τελική έκβαση τους δεν είναι προκαθορισμένη αλλά συνιστά άλλο ένα πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής πάλης. 

Στο πλαίσιο του συλλογικού συνειδητού, μια συζήτηση για την εξέλιξη της αντιπαράθεσης αυτής είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρη.