ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ "ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ" : "ΔΥΣΗ, ΙΣΛΑΜ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ"

Τα εκρηκτικά γεγονότα στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο  το τελευταίο διάστημα τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, την εμπλοκή της Δύσης, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, της Ρωσίας και πρόσφατα της Τουρκίας στο Αφρίν, έχουν δημιουργήσει μία περίπλοκη κατάσταση με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Το προσφυγικό πρόβλημα, οι ροές μετανάστευσης προς την χώρα μας και την Ευρώπη είναι μία από τις βασικές παραμέτρους του μεγάλου ζητήματος. Οι δονήσεις στην Ελλάδα από τις συγκρούσεις στην γειτονιά μας είναι ήδη έντονες.

Το "Συμπόσιο  Πολιτισμού", ανοίγει αυτήν την τεράστια πολιτισμική και γεωπολιτική θεματική ενότητα, με τη δωδέκατη εκδήλωσή του που θα πραγματοποιήσει τη Δευτέρα 12 Μαρτίου στο Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου στις 7 το βράδυ με θέμα:  "Δύση, Ισλάμ, Τουρκία, Μέση Ανατολή: Γεωπολιτικές εξελίξεις".  

Ομιλήτρια η Καθηγήτρια Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ,   Σία  Αναγνωστοπούλου.

Οι τάσεις του Ισλάμ, η εξέλιξη των πολιτιστικών και θρησκευτικών ρευμάτων, η στρατηγική βαρύτητα της Ανατολικής Μεσογείου με την ανακάλυψη μεγάλων ποσοτήτων υδρογονανθράκων,  σε περιοχές που περιλαμβάνεται η Κύπρος αλλά εμπλέκεται και η Ελλάδα δημιουργούν ήδη έντονες αναταράξεις με την επένδυση μεγάλων συμφερόντων από πολυεθνικές εταιρείες και κράτη στον ιστορικό αυτόν χώρο που γέννησε τους μεγάλους πολιτισμούς.  

Σε όλα αυτά θα αναφερθεί διεξοδικά η Σία  Αναγνωστοπούλου  στην  εκδήλωση του "Συμποσίου Πολιτισμού" και ιδιαιτέρως για τα νέα δεδομένα της Τουρκικής πολιτικής η οποία με επικεφαλής τον Ερντογάν τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη.

Τα τελευταία χρόνια η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας μοιάζει να σπάει τη μεταπολεμική, δυτικόστροφη κανονικότητα την οποία η χώρα φαινόταν να υπηρετεί με, άλλοτε σχετική άλλοτε απόλυτη, αφοσίωση. 

Οι τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την ΕΕ, καθώς και τις ΗΠΑ, δείχνουν ότι η Τουρκία εγκαταλείπει αυτό που φαινόταν να αποτελεί δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής, από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά: δηλαδή το δόγμα της δυτικής, ευρωπαϊκής Τουρκίας. 

Η διαδικασία αποδυτικοποίησης, αποευρωπαϊσμού της Τουρκίας δεν περιορίζεται μόνο στην εξωτερική πολιτική της, αλλά φαίνεται να ακουμπά την ίδια την ταυτότητά της, το στοιχείο συνοχής του λαού της. Πράγματι η Τουρκία φαίνεται περισσότερο παρά ποτέ να μετατρέπεται σε μια ανατολίτικη χώρα, που αλλάζει εξωτερικό προσανατολισμό γιατί αλλάζει ταυτότητα. 

Πώς όμως έγινε το πέρασμα από τον, πριν από μερικά μόλις χρόνια, «δημοκράτη, εξευρωπαϊστή Ερντογάν» στον αυταρχικό, «ανατολίτη Ερντογάν»; 

Πώς και πότε έγινε το πέρασμα από την Τουρκία του Ερντογάν, παράδειγμα μουσουλμανικού εκδημοκρατισμού και ευρωπαϊκού προσανατολισμού, απέναντι σε μια επικίνδυνη μουσουλμανική Ανατολή, σε μια Τουρκία, παράγοντα αποσταθεροποίησης της περιοχής; 

Τελικά, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ επένδυσαν σε μια Τουρκία του Ερντογάν δημοκρατική ή σε μια Τουρκία του Ερντογάν ισχυρή στην περιοχή, με όχημα το Ισλάμ;