Του Φίλιππου Βαμβουκάκη
Αν αρχίσουμε να
απομονώνουμε και να ερμηνεύουμε επιλεκτικά στατιστικά μεγέθη που προκύπτουν στο
οργανωμένο, αλλά και στο αυθόρμητο έγκλημα, θα οδηγηθούμε σε λάθος
συμπεράσματα, που αυτά με τη σειρά τους οδηγούν σε καταστροφικές στοχεύσεις.
Η αλληλεπίδραση
Ψυχοκοινωνικών, πολιτισμικών και οικονομικής φύσης παραγόντων αποσιωπούνται
συστηματικά, ενώ αντίθετα υπερπροβάλλονται συνεχώς φυλετικής φύσης
χαρακτηριστικά. (σκουρόχρωμοι, πακιστανοί, αλβανοί, μουσουλμάνοι, αθίγγανοι κτλ.)
Βέβαια σε έναν
κόσμο που κυριαρχείται από τον άκρατο ανταγωνισμό και την ακραία εκμετάλλευση,
δημιουργούνται συνθήκες ακραίας φτώχειας, οικολογικής καταστροφής, διωγμών,
πολέμων κτλ, -κοντεύουν δε να θεωρούνται
όλα αυτά απολύτως φυσιολογικά στοιχεία δόμησης της ανθρώπινης ύπαρξης- οι
οποίες με τη σειρά τους καλλιεργούν το έδαφος για μεγάλες μετακινήσεις
πληθυσμών προς τις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες.
Σε αυτές τις συνθήκες τα βασικά ένστικτα επιβίωσης υπερισχύουν όλων των άλλων.
Στατιστικά, την
περίοδο του μεσοπολέμου, η εγκληματικότητα των Ελλήνων χριστιανών ορθοδόξων,
που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ ήταν δυσανάλογα μεγάλο, υπερβαίνοντας το μέσο όρο
των άλλων μεταναστών. Η βασική αιτία μάλλον ήταν οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης
και όχι φυλετικές. (βλέπε παραπομπές στο τέλος).
Δεν αποτελεί η μετανάστευση πηγή εγκληματικότητας, αλλά
η φτώχεια και η εξαθλίωση.
Η καλύτερη ιδέα
είναι να διεκδικήσουμε και να δημιουργήσουμε δίκαιες συνθήκες διαβίωσης για τον
καθένα, να βελτιώσουμε το μορφωτικό επίπεδο και τις ευκαιρίες για αξιοπρεπή
εργασία δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, να γίνει δικαιότερη κατανομή του πλούτου
κτλ.
Αυτό αντανακλά τις
καλύτερες παραδόσεις του σύγχρονου ευρωπαϊκού και ελληνικού πολιτισμού και όχι
οι αστήρικτες επιστημονικά, μισαλλόδοξες κραυγές.
Το έγκλημα, η
άμεση άσκηση βίας, η φυσική εξόντωση, φυσικά δε δικαιολογούνται για κανένα λόγο
και για οποιονδήποτε μεμονωμένα.
Υπάρχουν και τα διάφορα «οικονομικής φύσης εγκλήματα» -π.χ.
εκτεταμένη μεγάλη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή- που έχουν πιο
μακροπρόθεσμη επίδραση στη ζωή των κατοίκων αυτής της χώρας, τα περισσότερα των
οποίων διαπράττονται από ντόπιους κοινωνικά αναγνωρισμένους, σεβαστούς και ευυπόληπτους
πολίτες. Είναι εγκλήματα που έχουν αντικοινωνικό χαρακτήρα και δεν τιμωρούνται
όσο θα έπρεπε. Έχουν επίδραση στα έσοδα του κράτους, άρα και στο επίπεδο της
κοινωνικής αλληλεγγύης και πρόνοιας, παιδείας, υγείας, εργασίας, ασφάλειας,
προγραμμάτων ένταξης, μόρφωσης, διαμόρφωσης του αστικού και περιαστικού ιστού
των πόλεων, κτλ... Το «οικονομικό έγκλημα» τροφοδοτεί έμμεσα τη
γενικότερη εγκληματικότητα γιατί αφαιρεί πόρους από το «κοινωνικό κράτος».
Το πολιτικό
σύστημα και οι θεσμοί όπως η δικαιοσύνη, οφείλουν να δημιουργήσουν περιβάλλον
και συνθήκες πρόληψης, να δώσουν ευκαιρίες ένταξης και να φροντίσουν σταδιακά
να μετασχηματίσουν τις σχέσεις αλληλεπίδρασης στο πολιτιστικό, κοινωνικό και
οικονομικό επίπεδο. Να αμβλύνουν τις αντιθέσεις και τις ανισότητες προστατεύοντας
ταυτόχρονα τη ζωή, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα καθώς και την περιουσία
των πολιτών.
Το κρίσιμο αίτημα της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι η χρηματοδότηση
σύγχρονων προγραμμάτων ένταξης και άμβλυνσης των ανισοτήτων, μόρφωσης,
εργασίας, κτλ. παρά η επιδότηση της καταστολής.
Χρηματοδοτώντας
κύρια την καταστολή, είναι σαν να αθωώνουμε το ρατσισμό. Είναι εύκολο να
ρίχνεις ως κοινωνία το φταίξιμο στους πιο αδύναμους. Είναι σα να κλείνουμε τα
μάτια, ανοίγοντας το δρόμο σε έναν κόσμο της βαρβαρότητας, της
δυσανεξίας απέναντι στον αδύναμο, το διωγμένο, τον περιθωριοποιημένο και
εξαθλιωμένο που η ίδια η κοινωνία και οι κυρίαρχοι κανόνες που τη διέπουν ως
επί το πλείστον παράγει…
Το όραμα μιας κοινωνίας της ειρηνικής συνύπαρξης, της πληθυντικής
πολιτιστικής δημιουργίας και της επικράτησης των καλύτερων παραδόσεων φυλών,
λαών και κοινοτήτων ανθρώπων, περνάει μέσα από την αμφισβήτηση του σημερινού
κυρίαρχου οικονομικού και πολιτισμικού μοντέλου και συστήματος αξιών.
Περνάει μέσα
από μια προχωρημένη μορφή θεσμοθέτησης της οικονομικής
δημοκρατίας, τη χειραφέτηση απέναντι στην εμπορευματοποίηση και τον
καταναλωτισμό, της ιδιοποίησης γης και φυσικών πόρων και της καταστροφής του
περιβάλλοντος.
Το θέμα της ιδιοκτησίας παίζει πρωταρχικό ρόλο. Το ποιος
μπορεί να κατέχει τι, με ποιους τρόπους, με τι όρους και σε ποιες διαστάσεις,
αποτελεί κύριο σημείο της πάλης για την κατάκτηση συνείδησης για τα κοινά και
ένα κοινό, αξιοβίωτο για όλους μέλλον. Είναι στην ουσία τους τα θέματα αυτά ζητήματα
συλλογικών διεργασιών και συνειδητοποίησης, που θα πρέπει να επιφέρουν αλλαγές
στο κράτος, στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, κατάρτισης νόμων και θεσμικής
θωράκισης των κοινών και του δημοσίου συμφέροντος.
Στην επικείμενη
συνταγματική αναθεώρηση οφείλουν να κατέχουν σημαντική θέση.
Η
εγκληματικότητα των Ελλήνων μεταναστών: Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου