Του Σήφη Φανουράκη
« -Tα αγάλματα είναι στο μουσείο.
…γιατί τ΄αγάλματα δεν είναι πια συντρίμμια,
είμαστε
εμείς».
(Γ. Σεφέρης)
Οι επιλογές της «τοπικής» ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλούν καθημερινά
στα μέλη του, ένα επώδυνο και συνεχές συναίσθημα άρνησης της πραγματικότητας.
Τα απλά μέλη βρίσκονται σε ένα συνεχή φόβο ανατροπής των
ψευδαισθήσεών τους· βιώνουν μία αντιφατική
πραγματικότητα μέσα από τον αμυντικό ψυχικό μηχανισμό, της ασυμφωνίας με
την πραγματικότητα.
Το «ντόπιο πολιτικό προσωπικό» του κόμματος συγκροτεί σήμερα, μια
περιφερόμενη «τάξη» αρμοδίων και αναρμόδιων, στελεχώνοντας διάφορες θέσεις
εξουσίας. Μετακινείται χωρίς καμία δέσμευση στο πολιτικό και κοινωνικό σώμα από
το οποίο προέρχεται και αποτελείται από επιμέρους μηχανισμούς και πρόσωπα που
έχουν προσωπικές στρατηγικές και μικρές ή μεγάλες εξουσίες σε όργανα τα οποία
και ελέγχουν.
Η «πολιτική
διαπάλη» εντός του κόμματος έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά, και νοοτροπίες
κατάληψης καρεκλών και θέσεων μετατρέποντας σταδιακά το κόμμα, σε κόμμα
κυβερνητικής εξουσίας, με γραφειοκρατική δομή και στελέχη «μικροαστικής ενόρασης»·
αναλαμβάνουν την περιφρούρηση της κομματικής «τάξης», διευθετώντας το προσωπικό
τους βόλεμα· ενεργούν χωρίς ιδέες, χωρίς πολιτικό πάθος, με χαμηλό επίπεδο
κομματικής και πολιτικής αντίληψης και τον απαραίτητο γραφειοκρατικό
ναρκισσισμό· θεωρούν ωστόσο ότι παράγουν πολιτική στο Νομό!
Για παράδειγμα, από τις
αυτοδιοικητικές εκλογές του ΄14 μέχρι σήμερα δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τις υπάρχουσες αυτοδιοικητικές παρατάξεις
που είχαν στηρίξει και οι οποίες έχουν παράξει κάποιο έργο· δεν τις αξιολόγησαν
ποτέ· ασχολήθηκαν με την κατάληψη «καρεκλών» και μόνο.
Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών του ΄14 δεν τους «ξύπνησε»· ούτε
κατάλαβαν ότι «διευθύνουν» ένα πολιτικό κόμμα που δεν έχει ριζώσει στην
κοινωνία και δεν έχει ένα σχέδιο πολιτικής ηγεμονίας, αλλά και με ασθενή
κοινωνική απέυθυνση που εισπράττει ψήφο
διαμαρτυρίας και όχι ψήφο «πολιτικής ταύτισης».
Όπως φαίνεται δε από τα τεκταινόμενα και τις επιλογές τους, τόσο πριν από
τις αυτοδιοικητικές εκλογές, όσο και μετά, η κατάσταση παραμένει η ίδια : το κόμμα
ουσιαστικά δεν υπάρχει· υπάρχει μόνο ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που «διευθετεί» τις
κρατικές θέσεις· κατέστρεψε σταδιακά το πάλαι ποτέ αυτοδιοικητικό πλεονέκτημα
της Αριστεράς και μετέτρεψε σε «έπος στήριξης» υποψηφίων Δημάρχων και Γ.Γ
Περιφερειών, εγκαταλείποντας τις δικές του παρατάξεις.
Είναι φανερό ότι αυτό το κόμμα, που κυβερνά τη χώρα, βρίσκεται πλέον σε
κρίση στρατηγικών στόχων η οποία δεν οφείλεται σε «κόπωση», αλλά περισσότερο
στην κρίση της ιδεολογικοπολιτικής στόχευσης.
Η ντόπια «ηγεσία» της Ν.Ε. μετά τον «ψευτοκαπετανίστικο τσαμπουκά» κατά τις
επιλογής στήριξης του Αρναουτάκη, «κατάφερε» να μην εκλέξει κανένα περιφερειακό
σύμβουλο σε μια περιφέρεια που στις Ευρωεκλογές συγκέντρωσε το 29% των ψήφων.
Επίσης μετά την «ιστορική» απόφαση στήριξης (εφεύρημα) υποψήφιας Δημάρχου,
η οποία στην πορεία εγκατέλειψε, από αδυναμία συγκρότησης ψηφοδελτίου, αυτή η
«ανερμάτιστη» τοπική ηγεσία ξόδεψε με «πολιτική ανοησία» την υπάρχουσα
αυτοδιοικητική παράταξη και στη συνέχεια κάλεσε τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να
ψηφίσουν προοδευτικά, αριστερά, δημοκρατικά σχήματα, ενώ στο σχήμα «Ενεργοί
Πολίτες» ήταν υποψήφιοι τρία μέλη της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και αρκετά απλά μέλη του!
Ήταν προφανής
η πολιτική «κουτοπονηριά» αυτής της απόφασης, η οποία δεν έλαβε υπόψη της την εκφρασμένη
(σε συνέντευξη) άποψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργού, Ότι : «…όπου
έχουμε αυτοδιοικητικές παρατάξεις
δοκιμασμένες και με έργο δεν τις εγκαταλείπουμε…».
Έτσι η
πλειοψηφία της Ν.Ε. με ένα απίστευτο ετσιθελισμό έσβησε την πορεία της υπάρχουσας
παράταξης «Ενεργοί Πολίτες»· αυτή δε η «συγκυριακή» πλειοψηφία, προεκλογικά, με
ξεδιάντροπο και ανόητο τρόπο, ουσιαστικά «σαμποτάρισε» το ψηφοδέλτιο των
«Ενεργών Πολιτών» και έκανε καθημερινό μπούλινγκ στα μέλη του που ήταν υποψήφια
σ΄αυτό· ακόμη και σήμερα δε μετά από την «εκλογική καταστροφή» του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται
να ζει με ψευδαισθήσεις, περί «ανάκαμψης».
Αποδεικνύεται πάντως περίτρανα ότι, ο τοπικός κομματικός μηχανισμός είναι
ανίκανος, όχι μόνο να παράγει πολιτική στο Νομό, αλλά και να διαχειριστεί την
κυβερνητική πολιτική «κρίση· ούτε αντιλαμβάνεται τη φθορά που μπορεί να υποστεί
το κόμμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, από τις παραπάνω επιλογές· ούτε γνωρίζει
καν τι σημαίνει «απόδοση» και πιστεύει ότι αποδίδει μόνο και μόνο
επειδή ιδροκοπά, φωνασκεί και τρέχει από το πρωί ως το βράδυ
φραξιονίζοντας, και εξαπατώντας τα μέλη ότι τάχα υλοποιεί τη γραμμή.
Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η «διάσωση» των καρεκλών της!
Τα απλά μέλη
του κόμματος, αν αγαπούν ακόμα το κόμμα, δεν πρέπει να επιτρέπουν σε μία
«επιζήμια φατρία» να επιβιώνει με την
δική τους ανοχή.
Πως αλήθεια πιστεύει η «τοπική ηγεσία» ότι θα σηκώσει το
κόμμα από το καναβάτσο;
Φαίνεται ότι ο
κομματικός πατριωτισμός έχει στερέψει.
Ο Σήφης Φανουράκης είναι αρχιτέκτονας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου